Στιχάκια #10

Ο ουρανόν ελίβωσεν με τ'έναν μαύρο λίβιν
εσέν ιεύ το φίλεμαν τον άντρας το μολύβιν....

Εσύ σαι αστρογέννητος και φεγγαρολουσμέντσα
συ έσ τη χράν τη ταραήλ ηλιοζωγραφισμέντσα

 


 

As olen t'emorfon sin gin i Sanda en paidia
Parcharia kai ta rashopa kai prasina t'ormia...

Esy sin Sandan an htratiis epar oligon homan
Otan pothano siron pshi m' si kaselas to poman...

 


 

Εσύ σαι αστρογέννητος και φεγγαρολουσμέντσα
συ έσ τη χράν τη ταραήλ ηλιοζωγραφισμέντσα

 


 

Giavrim nto esne gia temem..
Manaxo i kardiam kseri..
Atora efiyes apo soumam
to pshopom ipoferi..

 


 

Olea tou kosmou ta kala, na dign emn ki pairo
s esen ego ki allaz ata ego esena thelo

 


 

So Dortmund em kaloeros sin Austrian tsopanos
se Oualian kai Ellas psaletes tragodeanos

 


 
Μαχαίρ' πουλί μ' εσύ μη παίρ'ς
την κάμαν ντο θ' εφτάς -ι-
με τα λογόπα σ' σκότα με
με τ' έργατα ντ' εφτάς -ι-

 


 
Βαρύς πουλί μ' ο χειμωγκόντς
ντ' ετσιόκεψεν απάν ιμ'
κρύα χιονόπα εσέρεψεν
και εφόρτσεν το γιεργάν ιμ'

 


 

Εσύ το κομμενόχρονον και το καταραμμένον,
κρύο νερόν γιατί κι ξύντς σην κάρδιαμ το καμένον

 


 

ς σο τάβισμα και 'ς σο κεβεζιλούκ και 'ς σ'εύκαιρα τα λόγια
οι δέσκαλοι είμες εμείς, μαθίζουμε τη χώρα!!!
ατώρα ας δεικνύζωμε και -ν- όλοι ας μαθάνε
τα έμορφα και τα σωστά ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΕΦΤΑΝΕ!!!


 

Εγώ γράμματα κι' έμαθα σε δάσκαλους κι' εκάτσα,
ση χώριν μουν τα κόρτσοπα το σεβνταλούκ εμάτσα.....!!!!

 



Σεβντάν αμόν τεμόν-ι
κανείς 'κι θα λαρώνει
το φίλεμαν τεσόν-ι
εμέν θα φαρμακώνει . . . .

 



Εγώ αγαπώ κι ατό αγαπά,κι η μάνα 'θε 'κι θέλει.
φαρμάκωσον την μάνα σου καντζία με το μέλι

 


 

Το πόης ίσον κ'έμορφον και το πετσίς εν σόν-ι-
Όσον κιάν κρύφκεσαι μακρά μ' θα ίνεσε τεμόν-ι-...

Σ'άλλα τα σέρια πούλοπο μ' θα κλαίς κ'αροθημάς μεν
Σην εκκλισίαν όντες θα μπέντς κερόπα εσύ θα άφτς μεν...

 


 

Τη μέραν ντο εγνώρτσα σεν επίνεν πολλά κρύον
Το αίμαν'εμουν έβραζεν,αίμαν σεβνταλιδίων...

Το φίλεμαν ντε' χάρτσες μεν καμίαν κι'ανασπάλω
Ασήν καρδία μ' και τη ψή μ' καμίαν κι' θα βγάλω...

 


 

 Σο όρομα μ' πουλί μ' εσέν κάθαν βράδον ελέπω
Τη σέβνταν ντ'έχω για τ'εσέν σην άκραν ξαΐ κι'θέκω...

Αέρη μ' ποδεδίζω σεν η νύχτα μη τελείται
Ατέν για να χορτάζ'ατεν τ'όρομαν κι'κανείται...

 


 

Πέει με καρδόπο μ ντ' έπαθες πέει μ' ατο κι' ας εξέρω,
ποίος κρατεί το γιατρικός να ψαλαφώ και φέρω...

 


 
Πεΐ μεν πουλί μ' ντ'επείκα σεν κ'αέτς αγνά τερείς μεν
Έναν χατίρ ψαλάφεσα να κλύσκεσε κά φιλίς μεν...

 


 
Εσύ είσαι ασην Ορντού εγώ ψή μ' άσην Σάνταν
Σο κρεβατόπος βάλεν μεν κ'όλια τα πόνιας χάνταν

 


 
Άχ πουλόπο μ' τα τσαλούμιας έφαγαν την ψή μ'
Άμον έσεν έμορφος κι'έν απάν σην γήν...
Το αχούλι μ'ξαν εζάλτζες με το τέρεμας
Ας τερούμε ξαν με τίναν σον χορόν θα πας...

 

Related Articles

Στιχάκια #4

Στιχάκια #3

Στιχάκια #2