Ε, ουρανέ κχύσον βρεχήν
κατέντζον την καρδία μ'
απέσ' σαχτάρια επέμνανε
α ‘σ' εγάπς τη φωτίαν.
Tα σαχτάρια ντ' επέμνανε
ατου πες σο καρδόπο σ'
θα φιλώ και θα χάν' ατα
να χαίρεται το ψόπο σ'
η θάλασσα, ο ουρανόν
τ΄ουρανού τα βρεχία
ατα ν' εβζήν'νε κ' επορούν
τη ψήση μ' τη φωτίαν
η καρδε αμον τ ορμαν
τρανον αψιμον παιρει
οντες θα ερται η ανοιξην
τσιτσακια ξαν θα φερει
τη καρδιας ημ΄ τ αψιμον
το νερον κι θα σβηνει
εσεν μαναχον αν φιλω
ατοτε θα καλυνει
ΕΧ Κ ΒΑΡΥ ΛΟΓΩ ΜΗ ΛΕΤΕ ΑΤΟ
ΤΕΜΟΝ Τ ΑΡΝΙΝ ΑΡΛΙΝ ΕΝ...
ΘΑ ΚΛΑΙΕΙ Κ ΘΑ ΚΛΑΙΝΙΖ
Κ ΜΕΝ Ι ΚΑΡΔΙΑΜ ΓΕΡΑΛΙΝ ΕΝ...
ΤΕΜΟΝ Ι ΨΗ Κ Ο ΘΑΝΑΤΟΝ ΑΡΝΙΜ
ΣΕΣΑ ΤΑ ΣΕΡΑ ΑΝ ΘΕΛΤΣ ΜΕ
Τ ΑΝΓΓΕΛΤΣ ΕΠΑΡΤΑ ΑΝ ΘΕΛΤΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΑ...
ΥΠΝΕ ΕΠΑΡ ΤΟ ΜΑΤΩΠΑΜ
ΟΛΙΓΟΝ ΝΑ ΑΝΣΠΑΛΩ..
ΤΑΚΑΤ ΑΛΛΟ Κ ΕΠΕΜΝΕ ΜΕ.
.ΝΑ ΖΩ ΚΙΘΕΛΩ ΑΛΛΟ..
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΡΑΣΟΠΟΥΛΑ
Τ ΑΡΝΙΜ ΤΙΔΕΝ ΜΗ ΛΕΤΕ..
ΤΑ ΔΑΚΡΑ ΝΤΟ ΕΚΣΑ ΓΙΑ ΤΑΤΕΝ
ΚΛΩΘ ΜΕ ΕΝΑΝ ΧΑΜΕΛΕΤΕ...!!!
Αρνί μ' θα παίρω έναν μαχαίρ'
και κρούγω εγώ εμέν-ι-
απές σο ψόπο σ' αν αφήντς
άλλεν να έρται εμπαίνει...
Έναν μόνο κι θα αφήνω
θα αφήνω δύο-τρία
χαίρ πα να μη εφτάει σε
το μαχαίρ σην καρδία
Έναν μόνο κι θα αφήνω
θα αφήνω πέντε-δέκα
άμον ντ' εποίκες με εσύ
και εκαρδοπονέθα
Έπαρ εείνον τον μαχαίρ
το διστομον τ ακονεμένον
κάρφα το σην καρδια σ'
ατο τ' αφορισμένον
Εγώ σο ψόπο μ' ντο θ' εφτάω
αρ σην γούλα σ'κι ερούξεν
θα βάλω απές εκείνεν
γλυκέα εμέν π' εκούξεν
Ατώρα εν πολλά αργώς
το κορίτς σην ψήμ εσέβεν
άλλο με τ΄ατό μ' αγρασεύς
ατό πα επαρεδέβεν
Άλλο τιδέν κι θα γράφτω
του κάκου μ αναμεντς-ι
ασ' εμέν ντο εγούζεψες
ας κάθεσαι και κλαις-ι....................
Μ' εθαρρείς θα μοιρολογώ
και μ' εθαρρείς θα κλαίγω
ντο συρ' το ψόπο σ' να εφτάς
κι εγώ δεν κι θα λέγω.....!!
ΕΙΔΑ Τ ΑΡΝΟΠΟΜ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΑΙΗΝ
Κ Η ΨΗΜ ΕΤΟΓΡΑΕΥΤΕΝ..
ΑΤΣΑΠΑ ΝΤΟ ΕΠΕΙΚΑΤΟ Κ ΕΠΟΡΑΝΛΑΕΥΤΕΝ..
ΚΙ ΞΕΡΩ ΝΤΟ ΕΠΕΙΚΑΤΟ
Τ ΑΡΝΙΜ ΚΙ ΚΑΛΑΤΣΕΥΜΕ..
ΜΕ ΤΑ ΦΟΡΜΑΣΙΑ ΤΣ ΠΟΛΕΜΑ
ΑΡ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΤΟΥΡΕΥΜΕ..
ΤΟ ΚΑΝΤΡΟΣ ΕΤΟΝΑΤΕΨΑ
Κ ΟΛΙΟΝ ΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΣ...
ΑΣΟΝ ΠΡΟΣΩΠΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΟΥΛΙΜ ΤΟ ΜΕΚΑΤΙΡΙΣ....!!!
Αρνί μ' εσέν ενούνιζα,
εσύ χαπάρ κ'επαίρνες...
Τσαλούμια επίνασεν οψέ,
συ λες την τύχης εύρες...
Πουλοπο μ' εσεν θελω σεν
Κι ξερω ντο να'φταγω
Σην Σαλονικην θ'αρχουμαι
Και σον κυρης θα παω...
Θα παω καλατσευ'ατον
Θα τερω ντο θα λεει
Και αν κι'δει'σεν πουλοπο μ'
Η καρδια μ' θα κλαιει...
Γουρπάν σατά τα ποίηματα,
πουλόπο μ΄εσύ ντο λες με
εφτάς την καρδια μ να γελά,
το ψόπομ να αραεύσαι!!!
ΣΥΡΩ ΤΟ ΤΟΞΑΡΙΜ ΔΕΞΙΑ ΑΝΟΙΓΩΝΤΑΝ ΓΕΡΑΔΕΣ
ΠΕΡΩ ΚΑΙ ΣΥΡΑΤΩ ΖΕΡΒΑ ΚΑΛΙΝΙΖΩ ΤΟΙ ΜΑΝΑΔΕΣ...
ΓΙΑ ΠΕΕΙ ΜΕ ΛΥΡΑΜ ΕΜΟΡΦΟΝ ΠΩς ΕΓΡΟΙΚΑΣ ΑΤΑ ΟΛΑΚΑΙ ΤΟ ΛΑΛΟΠΟΣ ΤΟ ΓΛΥΚΥΝ ΠΩΣ ΠΕΡ ΛΑΡΩΝ ΤΑ ΠΟΝΙΑ...
Η ΨΥΜ Τ ΑΠΕΣ ΟΤΑΝ ΠΟΝΕΙ ΟΝΤΑΝ ΤΖΙΖ ΤΟ ΚΑΡΔΟΠΟΜ...
ΕΣΕΝΑ ΠΕΡΩ ΜΕ ΤΕΜΕΝ ΚΑΙ ΤΡΑΓΩΔΩ Τ ΑΡΝΟΠΟΜ...
ΚΑΙ ΣΟ ΤΑΦΙΝ ΕΜΟΥΝ ΑΠΑΝ ΕΣΥ ΜΟΙΡΟΛΟΓΑΣ ΜΑΣ...
ΕΣΥ ΕΞΕΡΤΣ ΤΟ ΒΑΛΣΑΜΟΝ ΕΣΥ ΠΑΡΗΓΟΡΑΣ ΜΑΣ.......
ΚΑΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΚΛΑΙΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΣΑΙ.....
ΠΟΙΚΕΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ ΨΗΛΑ ΚΙ ΕΚΕΙ ΣΚΑΛΑ ΚΙ ΠΑΕΙ...
ΠΟΙΚΕΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ ΠΛΑΤΥΝ Ι ΕΚΕΙ ΓΕΦΥΡ ΚΙ ΣΤΕΚΕΙ..
ΠΟΙΚΕΣ ΤΗΝ ΞΕΝΥΤΙΑΝ ΜΑΚΡΑ ΚΙ ΕΚΕΙ ΛΑΛΙΑ Κ ΠΑΕΙ..
ΝΑ ΣΑΝ ΕΣΑΣ ΨΗΛΑ ΡΑΣΑ ΣΗΝ ΞΕΝΥΤΙΑ ΚΙ ΠΑΤΕΝ...
ΣΕΒΝΤΑΝ ΚΙ ΑΠΟΧΩΡΙΟΥΣΤΟΥΝ Σ ΕΝΑΝ ΤΟΠΟΝ ΓΕΡΑΤΕΝ...
ΑΠΟΨ Η ΝΥΧΤΑ ΕΔΙΠΛΑΣΕΝ Κ Ο ΦΕΓΓΟΝ ΕΠΙΑΣΤΕΝ...
ΤΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΙ Μ ΤΟ ΠΟΥΛΙΝ ΣΑ ΞΕΝΑ ΕΒΡΑΔΑΣΤΕΝ...
ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΝ ΠΟΥ ΕΧΤΙΖΕΝ ΤΗ ΞΕΝΥΤΙΑΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟΝ...
Okirim eton georgos kai ego eimai to paidi nat
tha ftao ta douliasat tha pero tin eyxi'nat
Parades ki gazanepsa anathema ta lyras
poulopom erothimesa to stipo tin mantziras
Tο πόις αγαπίεται
λεγνόν άμον τσατσόπον
καλλίον τα κόλφες κι είν τρανά
και εχωρείς σ εγκαλόπο μ'...
ΛΕΛΕΥΩ ΠΟΔΕΔΙΖΩ ΣΕ ΔΙΠΛΑΝ ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ
ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙΟΥΜΑΙ ΕΣΥ ΞΑΙ ΚΙ ΛΥΠΑΣΜΕ...
Μ ΕΘΑΡΡΕΙΣ ΕΙΜΑΙ ΔΕΒΟΛΟΣ ΕΘΑΡΡΕΙΣ ΠΑΛΙΚΑΡΙ..
ΚΑΘΟΥΜΕ ΠΑΙΖΩ ΚΕΜΕΝΤΖΕΝ ΕΝΤΑΜΑ ΜΕ ΤΟ ΤΟΞΑΡΙ...
Αρνί μ' έφυες σα μακρά,
εφέκες μεν μανάχη...
Άλλα κορτσόπα εγάπεσες,
θα πίνω εγώ φαρμάκι...
Για τα πεντικούδε αφς ατο
νικούλα το φαρμάκι
κάτιναν άλλον εσυ θ ευρήκς
κι θ απομέντς μονάχη!
ΟΣΟΝ ΝΤΟ ΕΚΑΤΙΓΟΡΕΣΑΝ Κ ΟΣΟΝ ΕΙΠΑΝ ΕΙΠΑΝ...
ΕΜΕΝ ΚΑΙ ΕΣΕΝ ΤΡΥΓΩΝΙΤΣΑ ΜΟΥ ΝΤΕ ΠΟΡΕΣΑΝ ΚΑΙ ΠΕΙΚΑΝ...
ΟΣΟ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΤΟ ΒΑΘΟΣ...
Α ΤΟΣΟ ΕΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΕΣΕΝ ΤΡΥΓΩΝΑ ΜΟΥ ΤΕΜΟΝ ΤΟ ΠΑΘΟΣ....
Ο ΟΥΡΑΝΟΝ ΑΠΟ ΧΑΡΤΙΝ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕΛΑΝΙ...
ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΤΑ ΤΕΡΤΟΠΑ ΜΟΥ ΕΕΙΝΟ ΠΑ ΚΙ ΦΤΑΝΕΙ....
ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΝΤΥΛ ΝΤΟ ΕΓΡΑΨΑ ΑΟΥΤΑ ΤΑ ΤΣΙΖΙΑ...
ΑΝΟΙΓΩ ΣΑΣ ΤΟ ΚΑΡΔΟΠΟΜ ΕΜΟΡΦΑ ΠΑΙΔΙΑ...