Ο σειμωγκόντς εσούμωσεν
και τη Χριστού θα έρται.
Τ'εμά τα σείλια 'κι γελούν,
απέσ' -ι-μ έχω τέρτε.
Θεέ μ' ποίσον ας κλώσκουνταν
ντ' εδέβανε τα χρόνα.
Να χάρουνταν κι οι πονεμέν'
κάλαντα με τα σόνια.
Έπαρ' τα πόνια α σ' ανθρώπ'ς,
αντάμωσον ζευγάρια.
Παιδία π' εχ'νε σα μακρά
στείλον καλά χαπάρια.
Xampospont