Σταυροδρόμια

του Γιάννη Χαριτάντη

Θέλαμε να χτίσουμε τον κόσμο,
τον κόσμο μας,
μα δεν υπήρχε μήτε μυστρί
μήτε λάσπη.
Αδράξαμε τότε τον κόπο και τον ιδρώτα
στραγγίζαμε τον ιδρώτα μας πάνω στη γη
και πλάθαμε όνειρα με τίμια πλιθιά.
Έτσι ξεκινήσαμε τη ζωή
χωρίς να γνωρίζουμε τι είναι η ζωή
βαδίζοντας ξυπόλυτοι
πάνω σ΄ έναν άγνωστο δρόμο,
κι όμως, πιστεύαμε πως ξέραμε
πού θέλαμε να φτάσουμε.
Τραχύς ο δρόμος μα δεν μας ένοιαζε
τα σταυροδρόμια ήταν το πρόβλημα.
Έτσι μας φαινότανε.
Ποιόν δρόμο να διαλέξεις και πού να πας;
Εκεί ήταν που χάσαμε πολλούς
από τους δικούς μας.
Μέχρι μόλις χθες ήσαν μαζί μας
ο Βάνιας κι η Έλλη και τόσοι άλλοι
που τώρα χάθηκαν στον άλλο δρόμο
εκείνον που έβγαζε αλλού.
Μείναμε όμως ακόμα αρκετοί
μέχρι το επόμενο σταυροδρόμι
όπου μετρηθήκαμε ξανά
κι είπαμε να μην χωρίσουμε άλλο.
Στο επόμενο σταυροδρόμι,
στο επόμενο μέτρημα, ήμασταν λιγότεροι
εμείς που νομίζαμε πως ξέραμε
πού θέλαμε να φτάσουμε
εμείς, που ζυγίζαμε με το νου τα σταυροδρόμια
και διαλέγαμε δρόμο.

Γεμάτη σταυροδρόμια η ζωή... που δεν γνωρίζαμε.

Σε κάθε σταυροδρόμι όλο και λιγότεροι
ώσπου σε κάποιο μέτρημα
μετρηθήκαμε στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Πόνος για όσους χάθηκαν
για τις αμέτρητες εικόνες που μας χάρισαν!
Γεμάτοι μνήμες οι δρόμοι πριν από κάθε μέτρημα.
Χαρακιές ψυχής!

Έστω, ας μείνουμε όπως είμαστε,
είπαμε,
να μην ξεχάσουμε τα όνειρά
που με τον ιδρώτα μας χτίσαμε
κι αρχίσαμε να κοιταζόμαστε  
πρόσωπο με πρόσωπο
τόσο λίγοι που μείναμε.
Ακόμα και λίγοι είναι καλύτερα από τη μοναξιά,
παρηγορούμασταν.
Θα συνεχίσουμε όπως ξέραμε,
ελπίζαμε.
Κοιταζόμασταν καθώς ασπρίζαμε
ελπίζοντας πως τα σταυροδρόμια τέλειωσαν.
Τι περίεργο!
Τα σταυροδρόμια τέλειωσαν μαζί με τη ζωή μας.

Γεμάτη σταυροδρόμια είναι η ζωή... όταν υπάρχεις.

Ευλογημένα σταυροδρόμια της ζωής!

 


Ο Γιάννης Χαριτάντης, Πόντιος στη καταγωγή, μεγάλωσε στη Δράμα. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και κατόπιν ειδικεύτηκε στην Ηλεκτρονική. Για πολλά χρόνια υπηρέτησε ως καθηγητής Ηλεκτρονικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Το πρώτο του λογοτεχνικό βιβλίο με τίτλο Οδός Ευξείνου Πόντου δημοσιεύτηκε το 2008. Στο βιβλίο αυτό αναδεικνύει τις αρετές, τον τρόπο ζωής και τον πολιτισμικό πλούτο των προσφύγων Ποντίων, μέσα από μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση. Το 2014 ακολούθησε η σειρά διηγημάτων του με τίτλο Στα μονοπάτια του νου και του κόσμου, όπου παρουσιάζονται εικόνες και προβληματισμοί της καθημερινής ζωής, όπως αυτές σχηματοποιούνται μέσα από τις διαδρομές της σκέψης, για να γίνουν, τελικώς, εικόνες του νου. Δείτε το υπόλοιπα βιβλία του.

 

Related Articles

Ο γλάρος και η πέτρα

The Seagull and the Stone